عرضه توکن اوراق بهادار (STO) روشی برای جذب سرمایه

بازار رمز ارز‌ها بازاری رو به رشد است و هر روزه به تعداد پروژه‌های نوپا در آن اضافه می‌شود. در این بین اکثر پروژه‌ها برای ادامه فعالیت به سرمایه نیاز دارند و با روش‌های متفاوتی اقدام به جذب سرمایه می‌کنند. یکی از این روش‌های مطرح برای جذب سرمایه STO یا عرضه توکن اوراق بهادار است. اما جذب سرمایه از این روش چه مزایا و چه معایبی دارد؟ تفاوت آن با روش‌های دیگر از جمله ICO و IPO چیست؟

در این مقاله از سایت ارزیکال قصد داریم به معرفی این روش جذب سرمایه و تفاوت آن با سایر روش‌های جذب سرمایه بپردازیم.

 

عرضه توکن اوراق بهادار یا STO به چه معناست؟

عرضه توکن اوراق بهادار یا STO مخفف عبارت (Security Token Offering)، یک روش جدید برای جذب سرمایه در در دنیای مالی است. جذب سرمایه به روش STO پروسه‌ای است که در طی آن سرمایه گذاران کوین یا توکن صادر می‌کنند. این ابزار‌های امنیتی یا مالی دارای ارزش پولی بوده و و برای معامله در صرافی‌های ارائه دهنده خدمات STO، جایی که اطلاعات بر روی بلاکچین عمومی ذخیره می‌شوند مورد استفاده قرار می‌گیرند. این فرآیند را عموماً چیزی بین عرضه اولیه کوین (ICO) و عرضه عمومی (IPO) می‌دانند.

عرضه اوراق بهادار یا STO یک رویداد عمومی است که در طی آن توکن‌ها توسط صرافی‌های ارز دیجیتال فروخته می‌شوند. پس از آن، توکن‌ها می‌توانند به عنوان دارایی‌های واقعی همانند سهام معامله شوند. استفاده از روش STO قبلا در چندین مورد استفاده شده ایت و با اشتیاق بیشتری توسط سرمایه گذاران پذیرفته شده‌اند.

 

تفاوت ICO و STO چیست؟

عرضه اولیه کوین (ICO) و عرضه توکن اوراق بهادار (STO) تقریبا یک پروسه مشترک را دنبال می‌کنند. در این پروسه عرضه اولیه کوین‌ها توسط یک مکانیزم خاص سرمایه گذاری انجام می‌شود. با این حال تفاوت اصلی این دو روش در ویژگی توکن‌های عرضه شده است.

توکن‌های اوراق بهادار دارای پشتوانه دارایی‌های واقعی و تحت نظارت حاکمیتی قرار دارند. در طرف دیگر ICO ها معمولاً توکن‌های کاربردی هستند که دسترسی به پلتفرم‌ها و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز را فراهم می‌کند.

عرضه اولیه کوین‌ها عموما به صورت عمومی انجام می‌شود. اما برگذاری عرضه توکن اوراق بهادار سخت‌تر است و آمادگی‌های خاصی برای انجام این فرآیند لازم دارد. به این دلیل چون لازم است قرارداد سرمایه گذاری پروژه تحت نظر قانون‌های نظارتی و امنیت قرار بگیرد.

 

تفاوت STO و IPO چیست؟

در STO نحوه انجام کار به این صورت است که توکن‌ها بر بستر بلاکچین عرضه می‌شوند. اما این در حالی است که در عرضه عموم IPO سهام از طریق بازار‌های سنتی در اختیار سرمایه گذاران قرار می‌گیرد. اما در هر دو روش نهایتاً توسعه دهندگان پروژه از به جذب سرمایه می‌پردازند.

از میان این دو متد و روش جذب سرمایه، روش STO مقرون به صرفه‌تر است. از این جهت که در IPO لازم است هزینه بانکی و کارگذاری پرداخت اما در این روش نیازی به انجام این کار نیست. علاوه بر آن روش STO دسترسی بیشتری به بازار سرمایه می‌دهد.

 

مزایا و معایب عرضه توکن اوراق بهادار (STO)

بالاتر با روش جدیدی برای جذب سرمایه آشنا شدیم. در این قسمت از مقاله به بررسی مزایا و معایب STO می‌پردازیم تا راح‌تر آن را با روش‌های دیگر مقایسه کنید.

مزایا جذب سرمایه به روش STO

• از آنجایی که عرضه اوراق بهادار (STO) تحت نظارت و قانون گذاری‌های امنیتی است در نتیجه ریسک کمتری نسبت به روش‌هایی مانند ICO و جذب سرمایه از طریق IDO دارد.
• عرضه توکن اوراق بهادار کم هزینه‌تر است. از این جهت که ساختار آن‌ها به طوری طراحی شده است که نیاز به واسطه‌هایی از جمله بانک‌ها را حذف می‌کند.
• قرارداد‌های هوشمند بخشی از روش STO هستند. قراردادهای هوشمند نیاز به وکلا را از میان برداشته‌اند و از این جهت نیز مقرون به صرفه‌تر و ارزان‌تر هستند.
• در نهایت معامله STO هفت روز هفته و در هر ساعتی از شبانه روز قابل انجام است و از این جهت بسیار منعطف است.

 

معایب جذب سرمایه به روش STO

• یکی از بزرگترین معایب STO ها این است که سرمایه گذاران غیر معتبر اجازه مالکیت آن‌ها را ندارند. برای مثال در آمریکا لازم است درآمد سالیانه شما حداقل 200.000 دلار باشد یا حداقل 2 میلیون دلار در حساب بانکی شما باشد تا به سرمایه گذار معتبر شناخته شوید.
• برگذاری STO ها به دلیل قانون گذاری‌ها هزینه بیشتری نسبت به ICO ها دارد.
• آن‌ها شامل محدودیت‌های مالی بازار ثانویه می‌شوند که برای روش‌ها مشابه مانند ICO ها اعمال نمی‌شود.
• علاوه بر این توکن‌های اوراق بهادار دارای مکانیزم قفل زمانی هستند. به این ترتیب شما می‌توانید توکن‌های STO را از بین سرمایه گذاران واجد شرایط برای مدت زمانی از پیش تعیین شده پس از شروع فرآیند STO معامله کنید.

 

قانون گذاری‌های مربوط به عرضه اوراق بهادار

قانون گذاری‌های مربوط به STO در هر کشور متفاوت و سختگیرانه‌تر از کریپتوکارنسی‌های سنتی است. برای مثال کار اصلی کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) در ایالت متحده تنظیم قوانین برای آن دسته از توکن‌های کاربردی است که در واقع توکن‌های اوراق بهادار می‌باشند.

بنا به گذارش سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) در جولای 2017، یک عرضه اوراق بهادار به صورت یک قرارداد سرمایه گذاری است.

در ژانویه سال 2019، سازمان اقدامات مالی انگلیس (FCA) مقاله‌ای 50 صفحه‌ای با عنوان راهنمایی در مورد سرمایه رمزنگاری شده منتشر کرد. و در آن به این موضوع اشاره شد که STO ‌ها تحت قانون گذاری‌های این سازمان قرار دارند. در این مقاله توکن‌ها را به سه دسته تقسیم کرده و بین آن‌ها تمایز قائل شده است.

توکن‌های مبادله‌ای : توکن‌های مبادله‌ای توسط هیچ نهادی صادر و پشتیبانی نمی‌شوند و صرفا در مبادله کاربرد دارند.

توکن‌های کاربردی : این توکن‌ها به صاحبان خود امکان دسترسی به خدمات خاصی را می‌دهند. اما اگر کاربرد پول را پیدا کنند از هدف اصلی خود دور شده‌اند.

توکن‌های اوراق بهادار : این توکن‌ها دارای خصوصیات خاصی بوده و می‌توانند به عنوان سهام یا اوراق قرضه عمل کنند.

به علاوه سازمان نظارت بر بازار مالی سوئیس (FINMA) نیز طی اقدامی مشابه توکن ها را به سه دسته تقسیم کرد.

سنگاپور، استونی و مالت از جمله کشور‌هایی هستند که STO در آن‌ها مجاز و قانونی است.

 

معرفی پروژه‌های برتر که از روش STO بهره برده‌اند

در حال حاضر توکن‌های STO‌ بسیاری در دسترس است که از کشورهای متفاوتی صادر می‌شوند اما ایالت متحده رهبری این حوزه را بر عهده دارد. به این منظور که اکثر پروژه‌های برتر که از این روش استفاده کردند است در این کشور صادر شده‌اند. از این توکن‌ها می‌توان SPiCE VC، Blockchain Capital، Protos،Lottery.com  و 22x Fund  اشاره کرد.

 

جذب سرمایه به روش توکن اوراق بهاراد (STO) در یک کلام

روش توکن اوراق بهاراد (STO) یک راه جدید برای پروژه‌های نوپا است که بتوانند برای ادامه مسیر توسعه خود سرمایه جذب کنند. روش STO نسبت به روش ICO از امنیت بالاتری برخوردار است زیرا تحت نظارت سازمان‌های حکومتی قرار می‌گیرد. در حالی که در ICO به دلیل نبود نظارت‌های کافی برخی از پروژه‌ها کلاهبرداری و اسکم از آب در آمدند.